Tot enkele jaren geleden keek ik ‘s avonds het journaal. Ik zei tegen mezelf dat het belangrijk was om te weten wat er allemaal gaande was in de wereld. Daarnaast las ik vaak de krant en bezocht ik veel nieuwssites. Dat de actualiteit vaak een aaneenschakeling van ellende was (oorlog, natuurrampen, konkelende politici, kijvende “bekende” Nederlanders enzovoorts) was geen reden om het nieuws niet te volgen. Ik kon me eigenlijk niet goed voorstellen dat je de toestand in de wereld niet op de voet zou volgen. Goed voor je algemene ontwikkeling, toch?
Al die jaren dompelde ik mijzelf dagelijks onder in de wereld van anderen. Met de komst van de smartphone werd het alleen maar meer: ik stond op met de buitenwereld en ging ermee naar bed. Geen moment stond ik erbij stil dat ik mijzelf elke dag blootstelde aan een gigantische hoeveelheid vervuilende prikkels. Prikkels die bovendien veelal doelbewust door de zenders over ons worden uitgestort om onze aandacht vast te houden, ons juist af te leiden en onwetend te houden of gedrag uit te lokken door in te spelen op angst en onzekerheid (“Houd afstand, anders word je ziek!” “Het leven wordt nóg duurder”, “Na de reclame gaan we verder…”).
Door alles wat ik zag en hoorde piekerde en maalde ik veel. Dit kostte kostbare energie die ik eigenlijk nodig had voor mijn gezin, carrière en hobby’s. Een groot deel van de berichten die ik tot mij nam voedde vooral een sluimerend gevoel van onbehagen en leidde tot vermoeidheid. En om te ontsnappen aan dat nare gevoel zocht ik de oplossing vaak in nog meer prikkels zoals tv-kijken of muziek luisteren.
Achteraf bezien is het niet verwonderlijk dat ik vaak prikkelbaar was. Ik verspeelde een groot deel van mijn energie aan onbelangrijke zaken en voelde me mede daardoor vaak tekortschieten als man, echtgenoot en vader. Want energie is natuurlijk niet eindeloos en elke dag opnieuw zul je moeten bepalen waar je jouw energie die dag aan besteed.
Toen ik een paar jaar geleden voor het eerst deelnam aan een mannenweekend en mijn telefoon – vrijwillig – twee volle dagen uit stond, bleek het echter ook mogelijk om te ontprikkelen. Zonder de stortvloed aan berichten uit de buitenwereld, kwam ik veel meer toe aan het ontdekken van mijn binnenwereld. In plaats van afleiding en verdoving was er ruimte voor verstilling en introspectie. Na twee dagen zonder telefoon en veelal buiten te hebben doorgebracht voelde ik me mild en ontspannen.
Sindsdien is ontprikkeling voor mij een essentieel onderdeel van zelfzorg, net als gezonde voeding, lichaamswerk, yoga en sport. Zeker tijdens de pandemie heb ik ervaren dat het helpt om mijzelf niet voortdurend bloot te stellen aan de angst en negatieve energie die media dagelijks verspreiden. Als ik nu het nieuws volg of op sociale media kijk is dat een bewuste keuze en niet langer een automatisme of een vorm van afleiding. Ook ben ik zoveel mogelijk buiten waar de fluitende vogels en het ruizen van de wind de voornaamste prikkels vormen. En van die prikkels krijg ik nooit genoeg.
Voel jij je vaak overprikkeld of gejaagd? Heb je weinig fut maar breng je tegelijkertijd wel veel tijd door op je smartphone of met streamingsdiensten? En gaat dit ten koste van levensvreugde, van zelfontwikkeling en tijd voor diegenen en die dingen die je dierbaar zijn? Kom dan buitenspelen met De Wildeman! Ik neem je mee de natuur in en geef je handvatten (bijv. meditaties, lichaamswerk en/of ademhalingsoefeningen) waarmee jij kunt beginnen met ontprikkelen en weer regie neemt over jouw welzijn. Een fijne mogelijkheid hiervoor is de maandelijkse kickstart. 12 juni is de volgende. Ben je erbij?
Wist je dat je De Wildeman ook kunt volgen op Facebook (@dewildemandrenthe) en Instagram (wildeman_14)?
