Tag: mildheid

Weemoed

Herken je het zacht treurige gevoel van weemoed? Bijvoorbeeld als je iets heel leuks of bijzonders hebt gedaan dat ten einde liep? Zoals een superleuk feest of vakantie? En hoe ga je daar dan mee om zonder dat je dagenlang loopt te somberen of erger?

Het afgelopen weekend was ik op een Waddeneiland te vinden. Samen met 3 andere mannen, vrienden, had ik een huisje gehuurd om zonder vrouwen en kinderen een weekend te uit te waaien en te chillen. Het was een ronduit relaxed weekend. Hoewel we elkaar vanwege drukke levens en fysieke afstanden niet vaak zien, hadden we als oude vrienden niet veel nodig om comfortabel te zijn met elkaar. Er werd gelachen, gegeten, gegeind, gepraat, gewandeld, muziek geluisterd, gehangen en – vooruit – ook gegamed en gedronken 😉

Meermaals werd opgemerkt dat het een herbeleving van onze studententijd was. Die tijd, zo’n 15 tot 20 jaar geleden alweer, heb ik onthouden als één waarin er heel veel vrijheid was. Als jongen van 17 trok ik weg van het slaperige Drentse platteland, waar ik me als puber nooit helemaal senang had gevoeld, om in Groningen op kamers te gaan. Een stad waar wél iets te beleven viel en ik na verloop van tijd een heel nieuwe sociale kring om me heen verzamelde waarbinnen ik me gezien en gewaardeerd voelde. Natuurlijk was er ook veel ongemak en twijfel, daar kan je bijvoorbeeld hier meer over lezen, maar toch overheerst na al die jaren een prettig gevoel van nostalgie, warme herinneringen en grappige anekdotes.

Toen ik zondagmiddag thuiskwam voelde het aanvankelijk dan ook als een harde landing. Vanuit mijn studentikoze relaxbubbel belande ik weer in de dagelijkse realiteit. Mijn vrouw en kinderen hadden hard gewerkt op de boerderij tijdens mijn afwezigheid. In de herfst kost het voeren van alle dieren altijd extra veel moeite. Daarbij hadden ze hun handen vol gehad aan hobby’s en het huishouden. Er werd dus van mij verwacht dat ik óók weer m’n aandeel ging leveren. En daarbij had ik nog een klantbezoek op maandag voor te bereiden. Het vrije gevoel dat ik had op het eiland verdween en maakte plaats voor een gevoel van weemoed. Ik merkte dat het mij prikkelbaar en bij vlagen treurig maakte. Ook kwamen er voortdurend vragen in mij op: vierde ik wel genoeg feest in het leven? Of was ik vooral aan het “providen” voor m’n gezin? En was dat goed genoeg? Daarna kwam het zelfverwijt: door zo weemoedig te doen over iets dat achter mij lag, keurde ik eigenlijk mijn huidige leven af en dat voelde niet eerlijk richting m’n naasten.

Herkenbaar?

In dit soort situaties kan je ervoor kiezen om het weemoedige gevoel te negeren of te veroordelen. Bijvoorbeeld door jezelf voor te houden dat je “zo niet mag denken” of dat je “niet moet zeuren”, want je hebt je lolletje toch immers gehad? Grote kans echter dat het gevoel dan niet weggaat. Het zal onder je huid kruipen, groeien en zich ontwikkelen tot een steeds groter gevoel van onvrede. Onvrede die van invloed is op je welzijn, maar zeer waarschijnlijk ook op je relaties, werk etcetera.

Wat je echter óók kunt doen is het gevoel van weemoed juist de volle aandacht geven. Het in het licht zetten. Erbij stilstaan en doorgronden wat dat gevoel nou écht veroorzaakt. Je zult merken dat het ene feest of die ene vakantie weliswaar als trigger fungeert, maar vooral ook staat voor een onderliggende behoefte, oude pijn of beide. En dat is waardevolle informatie waarmee je aan de slag kunt!

Zo concludeerde ik dat de laatste weken heel hard gewerkt heb en daarbij te weinig aandacht heb gehad voor ontspanning. Dat betekent nu niet dat ik me mezelf elk weekend op een eiland hoef terug te trekken om te feesten, maar wel dat ik gedurende de dag meer aandacht mag hebben voor simpele ontspanning. Door bijvoorbeeld een rondje over het erf te lopen, sociale contacten te onderhouden, te sporten of een boek te lezen. Daarbij concludeerde ik dat mijn zgn. innerlijk kind wel wat meer aandacht mocht geven. Het idee dat ik als tiener en student dingen gemist heb omdat ik mezelf onzeker en verkrampt voelde maakt me soms nog treurig. Maar dat verdriet over sociaal ongemak en “gemiste kansen” van vroeger hoeft niet weggestopt te worden. Het mag er zijn, het mag erkend worden én ik mag mezelf vooral vertellen dat het nu niet meer zo is. Ik heb een prachtige ontwikkeling doorgemaakt en ik mag daar dankbaar voor zijn 🙂

Door stil te staan, te helen en eigenaarschap te claimen over de situatie blijft het leven ook buiten feesten en partijen meer dan de moeite waard!

Ervaar jij vaak weemoed? Of zit je hoofd vol met “had ik maar” en “was ik maar” gedachten? En belemmert dat jouw functioneren of persoonlijke groei? Ik help je graag om dat gevoel en die gedachtes aan te pakken en om te zetten in inzichten waarmee je verder kunt en waar je wél blij van wordt. Verstilling is daarbij key! We trekken de natuur in voor steun en heling, alleen of met andere mannen. Ik bied programma’s op maat (neem contact op), retraites en groepsactiviteiten zoals de mannencirkel en de kickstart die jou helpen bij jouw proces.

Vind je deze blog leuk? Je kunt je aanmelden als abonnee. Ook kan je De Wildeman volgen op Facebook (@@dewildemancoach) en Instagram (Wildeman_14).

mannencoach, weemoed, vriendschap, drenthe, overprikkeld

Camouflage

mannencoach, mannenwerk, Drenthe, Dwingeloo

Vanochtend heb ik mijzelf een groot cadeau gedaan door ze eindelijk te kopen. Een paar Zweedse klompen. Een soort kruising tussen gewone houten klompen en Crocs (foto onderaan deze blog…). Praktisch, degelijk en prima om even aan te schieten voor één van de vele klussen hier op de boerderij. Maar ook: foeilelijk en zeker niet cool! Hoewel ik ze als kind ook jarenlang heb gedragen, kwam er daarna een periode waarin Zweedse klompen voor mij een no go werden. Liever nog liep ik op hippe sneakers door de bagger. Bij het schrijven van deze blog ontlokt dat bij mijzelf een glimlach: waar maakte ik me nou zo druk om? Maar zoals met veel dingen waarover ik schrijf komt dat inzicht pas jaren later nu al ik grote stappen heb gezet in mijn persoonlijke ontwikkeling.

De Zweedse klompen vertegenwoordigden daarbij iets groters. Het ging natuurlijk niet écht om die klompen. Het ging over het maskeren van onzekerheid en onvrede. De onzekerheid van een (jonge)man die, gevoed door ervaringen (pesten, eenzaamheid), overtuigingen en een voortdurende stroom prikkels van buitenaf zichzelf niet cool en mans vond. De “oplossing” werd jarenlang gevonden in zaken die in mijn ogen gaaf en mannelijk gevonden werden. Onverschilligheid, sarcastische grappen, roken en teveel drinken tijdens het uitgaan.

Nu weet ik dat het maskeren van onvrede en onzekerheid niet alleen héél veel kostbare energie kost, maar ook gedoemd is om te mislukken. Natuurlijk werd ik niet werkelijk méér gewaardeerd of aantrekkelijker gevonden door deze camouflage-act. Hooguit ijdel, vermakelijk of juist afstandelijk en onpeilbaar. Als tiener, student en ook nog een hele tijd daarna had ik dat echter niet in de gaten. Ik was vaak teleurgesteld en vol zelfverwijt dat ik ondanks al mijn “inspanningen” maar niet de populaire jongen werd.

Voor mij kwam het omslagpunt toen ik na jarenlang worstelen serieus met mijzelf aan de slag ging: coaching, mannencirkels, workshops en ook heel veel ruimte voor verstilling en reflectie. Van verharding naar mildheid. Van buiten naar binnen. Van kantoortuin naar eigen baas en veel naar buiten. Van ongezond naar gezond. Onvrede en ongemak niet meer camoufleren maar aankijken en onderzoeken. En daarna kwam de weg omhoog.

Sinds ik mijzelf de moeite waard ben gaan vinden om – soms letterlijk – in te investeren, ervaar ik veel meer geluk zowel immaterieel als materieel. Ik ben meer in balans, ervaar eigenaarschap over mijn leven, voel me fitter dan ooit en run een succesvol bedrijf. En vanuit die mindset draait het niet meer om wat anderen cool zouden vinden, maar om wat voor mij werkelijk belangrijk is. Zoals praktisch schoeisel dat ook vies mag worden, hoe onooglijk ook 🙂

 

Maak jij het jezelf moeilijker dan nodig door vooral af te stemmen op de buitenwereld? Lukt het je niet om vanuit rust en zelfacceptatie te ontdekken wat je werkelijk drijft? Wil je graag “mannelijk” en succesvol zijn, maar ren je jezelf daarin totaal voorbij? Lukt het niet om met anderen te “connecten” omdat je niet je ware zelf laat zien? Ben je ondernemer maar lekt er te veel kostbare energieweg uit je onderneming omdat je vooral met je eigen sores bezig bent? Dan gun ik jou óók die weg omhoog! De Wildeman biedt verschillende activiteiten om je daarbij te helpen. Alleen of met andere mannen. Laagdrempelig of juist intensief. Kijk bijvoorbeeld eens bij de mannencirkel, de kickstart of de nieuwe all in retreat! Of neem contact op, ik denk graag met je mee voor een activiteit of programma op maat.

Vind je het leuk om De Wildeman te volgen op sociale media? Zoek op Facebook naar @@dewildemancoach of op Instagram naar wildeman_14. Lees je mijn blog graag? Deel deze vooral met anderen die het misschien leuk vinden. Je kunt je ook deze blog-serie ook volgen.

Hoe verder, hoe beter

In de zomervakantie gaan veel mensen op reis. Ook ik ben met mijn gezin op reis geweest. We hebben het heerlijk gehad: we hebben op het strand gelegen, in de zee gezwommen, prachtige natuur gezien en heerlijk gegeten. En dat “gewoon” op Texel op slechts 2 uurtje rijden van ons huis.

Tot enkele jaren geleden had ik een weekje naar de Wadden waarschijnlijk geen reis durven noemen. Voor mij was reizen destijds de ultieme vorm van escapisme: een mogelijkheid om het alledaagse leven te ontvluchten. En daarbij gold nou eenmaal ‘hoe verder, hoe beter’ (en gaver). Ik heb jaren gehad waarin ik terugkwam van wintersport om meteen te vertrekken voor een vliegvakantie naar de zon of een stedentrip. Ik waande me dan een paar weken een echte jetsetter. Een man van de wereld. Vrij en blij. Heel anders dan mijn saaie, dagelijks leven op kantoor waarin ik vooral veel ongemak, machteloosheid en verveling ervaarde.

Zo was reizen geen ontspannen tijdverdrijf maar een bloedserieuze business waar ik de lat bovendien steeds hoger legde. Een business waarin ik kon slagen of falen. Ik hield mijzelf voor dat mijn leven pas ̩cht geslaagd zou zijn met een jaarlijkse trip naar een tropische bestemming of een mondain wintersportoord. Daarbij vergat ik gemakshalve alle prachtige dingen die zich Рook toen al Рrecht onder mijn neus bevonden en focuste vooral op wat anderen deden. Dat mijn omgeving destijds vooral bestond uit jonge ambitieuze young professionals zonder kinderen maar m̩t een goed salaris hielp daarbij niet. Sociale media deed de rest: in mijn beleving leek het wel alsof iedereen altijd maar op reis was en daar de coolste dingen deed.

Gelukkig is er de laatste jaren een kentering ontstaan. Ik zie nu dat reizen voor mij vooral een doekje voor het bloeden was. Een kortstondige afleiding om niet stil te hoeven staan bij oud en nieuw zeer. Een variant op drank, drugs of het binge watchen van series. Dat ik dit nu zie betekent niet dat ik nooit meer op reis wil naar verre oorden – ik ben ook maar een mens met een aangeboren nieuwsgierigheid naar de wereld – maar wel dat veel en ver reizen voor mij geen voorwaarde meer is om gelukkig te zijn. En ook hoef ik mijn gevoel van eigenwaarde er niet meer mede aan te ontlenen. En uiteraard is minder ver en vaak reizen ook goed voor mijn ecologische voetafdruk. Meer dan ooit voel ik immers de noodzaak om de aarde te beschermen.

Om dit bereiken ben ik vooral op reis gegaan in mijzelf. Het was een moeilijke reis. Eén naar oude pijn, niet-helpende patronen en gedachtes en een gebrek aan vitaliteit. Coaching, ademhalingstechnieken, mediteren, sporten en heel veel buiten zijn in de natuur hielpen mij echter die reis in mijzelf te voltooien. En hoewel ik nog lang niet klaar ben met reizen in mijzelf (wie wel?) heeft het mij al heel veel gebracht. Ik voel me fitter, vrijer en onbevangener dan ooit. En kan dus weer intens genieten van “slechts” een weekje op een Waddeneiland 🙂

Voor een prachtige zonsondergang aan het strand hoef je zeker niet ver weg 🙂

Is reizen voor jou een manier om te ontsnappen aan een dagelijkse realiteit waar je niet blij mee bent? Heb je het hele jaar door weinig energie, behalve wanneer je een reisje mag maken? Of voel jezelf pas goed genoeg als je een mooie reis maakt (of dure kleding draagt, een gave auto rijdt etc.) Gun jezelf dan een innerlijke reis, ga aan de slag met datgene wat je dwarszit (oude pijn, negatieve overtuigingen, fysiek ongemak) en zorg zo voor vrede in en met jezelf. Dan is het altijd een beetje vakantie. De Wildeman helpt je graag. Eén op één of in een groepje met andere fijne mannen. Er zijn diverse activiteiten waarvoor ik je van harte uitnodig, zoals de maandelijkse mannencirkel of de kickstart. En over reizen gesproken: wist je dat je sinds kort ook een heerlijke driedaagse mannenretreat op het erf van De Wildeman in Drenthe kan boeken 😉 Neem gerust contact op!

Vind je het leuk om De Wildeman te volgen op sociale media? Zoek op Facebook naar @@dewildemancoach of op Instagram naar wildeman_14.

Storm

Ik houd erg van zomerdagen. Van die dagen waarop het ´s nachts eerst flink afkoelt, er ´s ochtends dauw op het gras ligt zodat ik natte voeten krijg als ik een rondje over het erf maak en er de rest van de dag in de stralende zon buiten gegeten, gedronken en gewerkt kan worden. Het liefste sluit ik zulke dagen af met een barbecue, een biertje en daarna een kampvuur. Maar zomerdagen eindigen uiteindelijk ook vaak met regen en onweer. Zo ook deze week. Na een paar mooie en warme dagen stroomde gisteravond de regen langs de ramen, woei de wind om het huis en was de lucht donker en vol met donder en bliksem.

Niet alleen in de buitenwereld kunnen we noodweer ervaren. Ook in onze binnenwereld kan het flink stormen. Een paar dagen geleden ging het in mij flink tekeer en dreigde ik één van mijn eigen mantra’s – neem veel rust en wees lief en mild voor jezelf – te vergeten. In de periode ervoor had ik dagen achter elkaar hard gewerkt en weinig rust genomen. Ik had mooie dingen bereikt, zoals een nieuwe klus voor The Mindful Lawyer, maar was ook erg moe. Ik ging te laat naar bed en vroeg weer op. De weekenden zaten vaak vol met dans- / eindvoorstellingen van de kinderen, uitjes en klussen op het erf. Tijd voor verstilling, introspectie en fijne oefeningen nam ik te weinig.

Toen we het afgelopen weekend bezoek ontvingen en wederom een vol programma hadden merkte ik dan ook dat ik te lang over mijn grenzen heen was gegaan. Ik had geen fut meer om te relativeren, geen zelfspot en ook geen zin om met het bezoek op te trekken. Oude, belemmerende patronen en onzekerheid staken weer de kop op omdat ik geen energie meer had om zelfzorg te organiseren. M’n brein stond in overdrive en ik kon slechts nog malen.

Gelukkig bood ook toen de natuur een vangnet. Ik maakte alleen een wandeling over de heide vlakbij ons huis. En daar midden op de vlakte ben ik een half uur letterlijk stil gaan staan. En hoewel de storm in mijn hoofd niet meteen voorbij was, werd deze wel snel minder. En dat enkel door even uit mijn drukke leven te stappen, de stilte op te zoeken en alleen maar te voelen, niet alleen m’n lijf maar ook de elementen, te luisteren en te kijken naar de schoonheid om mij heen. Eenmaal thuis dook ik op tijd mijn bed in en dag erna voelde ik me stukken beter en had ik weer energie om te creëren – ik maakte met stenen een bak voor kruiden -, te lachen en contact aan te gaan met de mensen om heen.

Voor mij is deze week eens te meer duidelijk geworden dat mijn missie om andere mannen te helpen aan zelfzorg te doen een hele belangrijke is. “Wij” mannen zijn vaak doeners, doorzetters en zien onszelf vaak als provider. Als de sterke schouders waar soms een heel gezin op rust. Maar dat lukt alleen als we eerst en vooral goed voor onszelf zorgen. En dat gaat verder dan op tijd eten en drinken en ‘s ochtends een schone onderbroek aantrekken. Het gaat ook over balans, over aandacht, fysieke fitheid, het bewaken van grenzen en op tijd terugtrekken om even helemaal niets te doen. En soms is dan een kleine terugslag niet erg, maar zelfs een welkome reminder.

En na een storm komt vaak een fris nieuw begin: alles is even opgeschud, afgestoft en schoongespoeld. Klaar voor nieuw groei. Zowel buiten onszelf, als in onszelf.

Loop jij jezelf voorbij? Ervaar je vaak storm in jezelf? Waardoor je niet de man bent die je graag wilt zijn (energiek, geduldig, liefdevol etc.)? Ik help je graag op weg! Met mooie maandelijkse activiteiten zoals de mannencirkel of de kickstart. Of een programma op maat (yoga, lichaamswerk, sporten, tuinieren, baden in natuurwater etc.). Mijn erf staat voor je open! Wist je dat je sinds kort – in combinatie met een programma op maat – ook ook kunt blijven overnachten in een fijn gastenverblijf? Ideaal als cadeau aan jezelf om weer op te laden, de weg naar binnen te vinden en vooral heel goed voor jezelf te zorgen. Neem gerust contact op voor meer informatie. Man, kom buiten spelen!

Een oplichtende hemel tijdens en blije honden na de storm 🙂

Verbinding

Morgen is het moederdag. Sinds ik zelf vader ben heeft deze dag extra betekenis. Ik geef niet alleen speciale aandacht de vrouw die mij het leven schonk, maar ook aan mijn lief, de moeder van onze prachtige kinderen. Het is een dag om dankbaar te zijn voor haar steun en zorg. Op momenten waarop ik het moeilijk heb rent zij hier in huis onvermoeibaar de gaten dicht. Vol levensenergie, mildheid en wijze raad.

Het belangrijkste wat ik van mijn vrouw heb geleerd is dat échte verbinding met een ander mens eerst vraagt om een goede band met jezelf. Als je niet aan jezelf kunt geven, is het ook moeilijk om anderen iets te gunnen. Als je jezelf niets waard vindt, is het makkelijk om je omgeving naar beneden te halen of anderen juist onnodig op te hemelen. En sta je zelf onder spanning en stress, dan lijden degenen die je het meest dierbaar zijn mee. En dat is zonde: ik heb ervaren dat het leven veel fijner wordt als je beseft dat je helemaal goed bent zoals je bent.

Zelfacceptatie en uiteindelijk zelfliefde vergen veel werk. Niet buffelen voor een promotie, extra omzet of een gelikt imago maken het verschil, maar juist kwetsbaarheid, stilstaan, invoelen op oude overtuigingen en pijn zodat heling kan ontstaan. Niet toegeven aan vluchtgedrag en afleiding die kortstondig plezier oplevert. En je mag vooral heel erg mild zijn voor jezelf, iets wat mannen niet per se aangeleerd krijgen. Vermannen, flink zijn, de blik naar buiten richten en dóór gaan is voor mannen ook anno 2022 nog vaak het devies.

Ik denk echter dat veel mannen echte verbinding willen met zichzelf en anderen. Maar ook dat zij opzien tegen de hobbelige weg ernaar toe. Laten we het daarom samen doen, als mannen onder elkaar, zodat we de band met onszelf herstellen. Vandaar uit ontstaat er ruimte om écht en onbevangen te verbinden met de rest van de wereld.

Wil jij ook aan de band met jezelf werken en lijkt het je fijn om daarbij gedragen te worden door andere mannen met dezelfde wensen? De Wildeman organiseert mooie activiteiten die je op weg helpen. Buiten in de natuur en met genoeg ruimte voor luchtigheid. Zoals de Mannencirkel: 27 mei a.s. is er weer één. Of het Reconnect with Nature weekend van 20 t/m 22 mei van Blauwbloem in samenwerking met Loving Nature. En tot slot: vergeet niet de belangrijkste vrouw(en) in je leven morgen even een onbespoten bloemetje te brengen 🙂