De zomer is nu echt voorbij. En dat betekent oogsttijd! De afgelopen weken ervaar ik dat vooral doordat overal in de buurt de metershoge muren van mais één voor één weer verdwijnen. Het mooie achtergelegen Drentse landschap wordt weer zichtbaar.
De aanblik van de kale akkers met daarop stoppels van gehakselde mais maakt me – hoe gek dat misschien ook klinkt – vrolijk. Dat komt deels door jeugdsentiment: als kind was de oogsttijd er namelijk één waarin ik vaak met m’n vader mee mocht rijden op de trekker. Maar het komt ook door de teruggekeerde weidsheid van het landschap. Weidsheid die extra wordt benadrukt door de strakke lange, rechte lijnen van de stoppels. Weidsheid die een gevoel van ruimte geeft: ruimte om te ademen, te bewegen, te kijken naar wat aan (en achter?) de horizon ligt. En het komt omdat “de oogst” mij aanzet om te reflecteren op mijn eigen oogst van het afgelopen jaar. Niet de oogst uit de kas, maar een immateriële oogst van persoonlijke groei en ontwikkeling.
Dit jaar heb ik een rijke oogst. Eén die groot genoeg is om moeiteloos de winter door te komen. De winter is voor mij en vele anderen een periode van stilte en introspectie. En daar heb ik de oogst van het afgelopen jaar bij nodig. Als voedingsbron voor sudderende gedachten en sluimerende plannen voor volgend jaar. Mijn oogst is grotendeels herleidbaar tot één zaadje dat ik in het voorjaar plantte: De Wildeman. Het was mijn wens dat het zaadje zou uitgroeien tot platform om andere mannen te helpen met zelfzorg, zodat zij het beste uit zichzelf kunnen halen. Niet gedreven door competitie of haantjesgedrag, maar door liefde en innerlijk leiderschap.
De Wildeman is nog lang niet volgroeid. Maar toch pluk ik in dit oogstseizoen al verschillende vruchten. Het belangrijkste wat ik oogst is dankbaarheid. Dankbaarheid voor de durf en kracht om De Wildeman te starten. Dankbaarheid voor de vreugde en energie die het werken aan De Wildeman mij geeft. Dankbaarheid voor de mooie krachtige mannen die ik het afgelopen jaar heb leren kennen met elk een eigen achtergrond en verhaal maar ook allen de wil om zichzelf te ontwikkelen en vóóruit te helpen. Dankbaarheid om kwetsbaarheid om te zetten in kracht, waardoor ik uitdagingen niet langer uit de weg ga maar aangrijp als vertrekpunt voor groei. Dankbaarheid dat ik mijzelf scherphoud en telkens weer centraal stel wie ik in dit leven wil zijn.
Ook oogst ik ambitie: de ambitie om nog beter voor De Wildeman te zorgen zodat deze dóór kan groeien. Door er meer tijd voor vrij te maken. Door meer kennis en skills op te doen die ik kan gebruiken om andere mannen te helpen. Ambitie om mijn boodschap die verlichting en succes kan brengen voor elke man verder uit te dragen. Ambitie om mooie nieuwe mensen te leren kennen die mij kunnen helpen om mijn missie tot een succesvolle te maken.
Het wordt een mooie winter 🙂
Ik nodig je graag uit om te delen wat jij gaat oogsten dit jaar. Wat heb je geleerd of ervaren waar je dankbaar voor bent? Of misschien heb je wel dingen gedaan of meegemaakt die minder leuk waren maar die óók als vertrekpunt kunnen dienen voor verdere groei. Vind je het lastig om te voelen wat jij dit jaar te oogsten hebt? En jou dat verder gaat brengen? Zoek rust en verstilling. Zorg goed voor je lijf en geest en praat er over met andere mannen. Ik help je in elk geval graag. De Wildeman biedt een scala aan mogelijkheden voor mannen om vanuit introspectie te werken aan lijf en geest, verbinding met anderen en daarmee uiteindelijk te zorgen voor groei en succes. Zo ben je de laatste vrijdag van de maand welkom voor de mannencirkel, de eerste zondag van de maand voor de kickstart en jaarrond op afspraak voor het mannenretreat of een programma op maat.
Vind je deze blog leuk? Abonneer je dan zodat je een melding krijgt als er een nieuwe blog klaarstaat. En wist je dat je De Wildeman kunt volgen op Facebook (@@dewildemancoach) en Instagram (Wildeman_14)?