In de zomervakantie gaan veel mensen op reis. Ook ik ben met mijn gezin op reis geweest. We hebben het heerlijk gehad: we hebben op het strand gelegen, in de zee gezwommen, prachtige natuur gezien en heerlijk gegeten. En dat “gewoon” op Texel op slechts 2 uurtje rijden van ons huis.
Tot enkele jaren geleden had ik een weekje naar de Wadden waarschijnlijk geen reis durven noemen. Voor mij was reizen destijds de ultieme vorm van escapisme: een mogelijkheid om het alledaagse leven te ontvluchten. En daarbij gold nou eenmaal ‘hoe verder, hoe beter’ (en gaver). Ik heb jaren gehad waarin ik terugkwam van wintersport om meteen te vertrekken voor een vliegvakantie naar de zon of een stedentrip. Ik waande me dan een paar weken een echte jetsetter. Een man van de wereld. Vrij en blij. Heel anders dan mijn saaie, dagelijks leven op kantoor waarin ik vooral veel ongemak, machteloosheid en verveling ervaarde.
Zo was reizen geen ontspannen tijdverdrijf maar een bloedserieuze business waar ik de lat bovendien steeds hoger legde. Een business waarin ik kon slagen of falen. Ik hield mijzelf voor dat mijn leven pas écht geslaagd zou zijn met een jaarlijkse trip naar een tropische bestemming of een mondain wintersportoord. Daarbij vergat ik gemakshalve alle prachtige dingen die zich – ook toen al – recht onder mijn neus bevonden en focuste vooral op wat anderen deden. Dat mijn omgeving destijds vooral bestond uit jonge ambitieuze young professionals zonder kinderen maar mét een goed salaris hielp daarbij niet. Sociale media deed de rest: in mijn beleving leek het wel alsof iedereen altijd maar op reis was en daar de coolste dingen deed.
Gelukkig is er de laatste jaren een kentering ontstaan. Ik zie nu dat reizen voor mij vooral een doekje voor het bloeden was. Een kortstondige afleiding om niet stil te hoeven staan bij oud en nieuw zeer. Een variant op drank, drugs of het binge watchen van series. Dat ik dit nu zie betekent niet dat ik nooit meer op reis wil naar verre oorden – ik ben ook maar een mens met een aangeboren nieuwsgierigheid naar de wereld – maar wel dat veel en ver reizen voor mij geen voorwaarde meer is om gelukkig te zijn. En ook hoef ik mijn gevoel van eigenwaarde er niet meer mede aan te ontlenen. En uiteraard is minder ver en vaak reizen ook goed voor mijn ecologische voetafdruk. Meer dan ooit voel ik immers de noodzaak om de aarde te beschermen.
Om dit bereiken ben ik vooral op reis gegaan in mijzelf. Het was een moeilijke reis. Eén naar oude pijn, niet-helpende patronen en gedachtes en een gebrek aan vitaliteit. Coaching, ademhalingstechnieken, mediteren, sporten en heel veel buiten zijn in de natuur hielpen mij echter die reis in mijzelf te voltooien. En hoewel ik nog lang niet klaar ben met reizen in mijzelf (wie wel?) heeft het mij al heel veel gebracht. Ik voel me fitter, vrijer en onbevangener dan ooit. En kan dus weer intens genieten van “slechts” een weekje op een Waddeneiland 🙂
Is reizen voor jou een manier om te ontsnappen aan een dagelijkse realiteit waar je niet blij mee bent? Heb je het hele jaar door weinig energie, behalve wanneer je een reisje mag maken? Of voel jezelf pas goed genoeg als je een mooie reis maakt (of dure kleding draagt, een gave auto rijdt etc.) Gun jezelf dan een innerlijke reis, ga aan de slag met datgene wat je dwarszit (oude pijn, negatieve overtuigingen, fysiek ongemak) en zorg zo voor vrede in en met jezelf. Dan is het altijd een beetje vakantie. De Wildeman helpt je graag. Eén op één of in een groepje met andere fijne mannen. Er zijn diverse activiteiten waarvoor ik je van harte uitnodig, zoals de maandelijkse mannencirkel of de kickstart. En over reizen gesproken: wist je dat je sinds kort ook een heerlijke driedaagse mannenretreat op het erf van De Wildeman in Drenthe kan boeken 😉 Neem gerust contact op!
Vind je het leuk om De Wildeman te volgen op sociale media? Zoek op Facebook naar @@dewildemancoach of op Instagram naar wildeman_14.