Verbinding

Winter is coming! Nog een paar weken en dan is het officieel zover. De winter! Van oudsher het seizoen om te rusten en te reflecteren. Ikzelf vind de metafoor van de beer die zich terugtrekt in z’n hol voor de winterslaap altijd een mooie. In het voorjaar ontwaakt hij weer met nieuwe energie, maar eerst mag er de hele winter gerust worden. Hoewel de korte dagen en koude wind mij uitnodigen om ‘s avonds bij haard te relaxen, zou het echter zomaar kunnen dat ik gevoed door afgelopen maand mijn winterslaap dit jaar oversla. Want wat was het een mooie maand!

Eerst werd ik door Moestafa Rooijakkers geïnterviewd voor zijn podcast “Lichtwerker”. Het is inspirerend om te zien hoe hij belangeloos met eenvoudige middelen en een flinke bak interesse en enthousiasme het land doortrekt om mensen te interviewen. Vanuit de wil om gelijkgestemden te verbinden. Zodat eenieder die licht en persoonlijke groei wil brengen in deze tijd ervaart dat hij onderdeel is van een krachtige, grotere groep gelijkgestemden.

Kort erna organiseerde ik de maandelijkse mannencirkel van De Wildeman en ook daar heb ik ervaren dat verbinding één van de belangrijkste dingen is die veel mannen zoeken. Verbinding met een groep gelijkgestemde, bewuste mannen die gehoord willen worden. Die niet als “binnenvetter” in stilte willen lijden – omdat mannen nou eenmaal niet klagen – maar zich uit willen spreken. En die er ook voor andere mannen willen zijn door te luisteren naar dat wat zij meemaken en meedragen. Dat klinkt misschien wat zwaar, maar juist als de verbinding in de cirkel is gelegd komt er zoveel kracht, heling en levensenergie vrij dat je er nog dagen of misschien wel weken op kunt teren 🙂

Natuurlijk ga ik ook rusten deze winter. Maar af en toe kom ik heel graag uit mijn hol om verbinding met en de kracht – energie – van het grotere geheel te voelen. Doe je mee?

De podcast “Lichtwerker” van Moestafa Rooijakkers kan je terugvinden op Spotify (aflevering 33).

Ben je (of ken je) een bewuste man die zelfontwikkeling belangrijk vindt? Een man die een veilige omgeving zoekt om gehoord te worden? Een omgeving waarin je zonder taboes kunt delen? Eén waarin je wordt verzorgd met mooie oefeningen, koffie / thee en goed gezelschap? En waarin je in verbinding met andere mannen kunt werken aan JOUW persoonlijke groei? Dan is De Wildeman mannencirkel mogelijk ook iets voor jou. Klik hier voor meer informatie. Werk je liever één op één aan je ontwikkeling? Neem dan contact op om te bespreken wat er mogelijk is.

Wist je dat je ook kunt abonneren op deze blog? En dat je De Wildeman ook op Facebook (@@dewildemancoach) en Instagram (Wildeman_14) kunt vinden?

mannencoach, Drenthe, zelfzorg,  mannencirkel

Weemoed

Herken je het zacht treurige gevoel van weemoed? Bijvoorbeeld als je iets heel leuks of bijzonders hebt gedaan dat ten einde liep? Zoals een superleuk feest of vakantie? En hoe ga je daar dan mee om zonder dat je dagenlang loopt te somberen of erger?

Het afgelopen weekend was ik op een Waddeneiland te vinden. Samen met 3 andere mannen, vrienden, had ik een huisje gehuurd om zonder vrouwen en kinderen een weekend te uit te waaien en te chillen. Het was een ronduit relaxed weekend. Hoewel we elkaar vanwege drukke levens en fysieke afstanden niet vaak zien, hadden we als oude vrienden niet veel nodig om comfortabel te zijn met elkaar. Er werd gelachen, gegeten, gegeind, gepraat, gewandeld, muziek geluisterd, gehangen en – vooruit – ook gegamed en gedronken 😉

Meermaals werd opgemerkt dat het een herbeleving van onze studententijd was. Die tijd, zo’n 15 tot 20 jaar geleden alweer, heb ik onthouden als één waarin er heel veel vrijheid was. Als jongen van 17 trok ik weg van het slaperige Drentse platteland, waar ik me als puber nooit helemaal senang had gevoeld, om in Groningen op kamers te gaan. Een stad waar wél iets te beleven viel en ik na verloop van tijd een heel nieuwe sociale kring om me heen verzamelde waarbinnen ik me gezien en gewaardeerd voelde. Natuurlijk was er ook veel ongemak en twijfel, daar kan je bijvoorbeeld hier meer over lezen, maar toch overheerst na al die jaren een prettig gevoel van nostalgie, warme herinneringen en grappige anekdotes.

Toen ik zondagmiddag thuiskwam voelde het aanvankelijk dan ook als een harde landing. Vanuit mijn studentikoze relaxbubbel belande ik weer in de dagelijkse realiteit. Mijn vrouw en kinderen hadden hard gewerkt op de boerderij tijdens mijn afwezigheid. In de herfst kost het voeren van alle dieren altijd extra veel moeite. Daarbij hadden ze hun handen vol gehad aan hobby’s en het huishouden. Er werd dus van mij verwacht dat ik óók weer m’n aandeel ging leveren. En daarbij had ik nog een klantbezoek op maandag voor te bereiden. Het vrije gevoel dat ik had op het eiland verdween en maakte plaats voor een gevoel van weemoed. Ik merkte dat het mij prikkelbaar en bij vlagen treurig maakte. Ook kwamen er voortdurend vragen in mij op: vierde ik wel genoeg feest in het leven? Of was ik vooral aan het “providen” voor m’n gezin? En was dat goed genoeg? Daarna kwam het zelfverwijt: door zo weemoedig te doen over iets dat achter mij lag, keurde ik eigenlijk mijn huidige leven af en dat voelde niet eerlijk richting m’n naasten.

Herkenbaar?

In dit soort situaties kan je ervoor kiezen om het weemoedige gevoel te negeren of te veroordelen. Bijvoorbeeld door jezelf voor te houden dat je “zo niet mag denken” of dat je “niet moet zeuren”, want je hebt je lolletje toch immers gehad? Grote kans echter dat het gevoel dan niet weggaat. Het zal onder je huid kruipen, groeien en zich ontwikkelen tot een steeds groter gevoel van onvrede. Onvrede die van invloed is op je welzijn, maar zeer waarschijnlijk ook op je relaties, werk etcetera.

Wat je echter óók kunt doen is het gevoel van weemoed juist de volle aandacht geven. Het in het licht zetten. Erbij stilstaan en doorgronden wat dat gevoel nou écht veroorzaakt. Je zult merken dat het ene feest of die ene vakantie weliswaar als trigger fungeert, maar vooral ook staat voor een onderliggende behoefte, oude pijn of beide. En dat is waardevolle informatie waarmee je aan de slag kunt!

Zo concludeerde ik dat de laatste weken heel hard gewerkt heb en daarbij te weinig aandacht heb gehad voor ontspanning. Dat betekent nu niet dat ik me mezelf elk weekend op een eiland hoef terug te trekken om te feesten, maar wel dat ik gedurende de dag meer aandacht mag hebben voor simpele ontspanning. Door bijvoorbeeld een rondje over het erf te lopen, sociale contacten te onderhouden, te sporten of een boek te lezen. Daarbij concludeerde ik dat mijn zgn. innerlijk kind wel wat meer aandacht mocht geven. Het idee dat ik als tiener en student dingen gemist heb omdat ik mezelf onzeker en verkrampt voelde maakt me soms nog treurig. Maar dat verdriet over sociaal ongemak en “gemiste kansen” van vroeger hoeft niet weggestopt te worden. Het mag er zijn, het mag erkend worden én ik mag mezelf vooral vertellen dat het nu niet meer zo is. Ik heb een prachtige ontwikkeling doorgemaakt en ik mag daar dankbaar voor zijn 🙂

Door stil te staan, te helen en eigenaarschap te claimen over de situatie blijft het leven ook buiten feesten en partijen meer dan de moeite waard!

Ervaar jij vaak weemoed? Of zit je hoofd vol met “had ik maar” en “was ik maar” gedachten? En belemmert dat jouw functioneren of persoonlijke groei? Ik help je graag om dat gevoel en die gedachtes aan te pakken en om te zetten in inzichten waarmee je verder kunt en waar je wél blij van wordt. Verstilling is daarbij key! We trekken de natuur in voor steun en heling, alleen of met andere mannen. Ik bied programma’s op maat (neem contact op), retraites en groepsactiviteiten zoals de mannencirkel en de kickstart die jou helpen bij jouw proces.

Vind je deze blog leuk? Je kunt je aanmelden als abonnee. Ook kan je De Wildeman volgen op Facebook (@@dewildemancoach) en Instagram (Wildeman_14).

mannencoach, weemoed, vriendschap, drenthe, overprikkeld

Oogst

De zomer is nu echt voorbij. En dat betekent oogsttijd! De afgelopen weken ervaar ik dat vooral doordat overal in de buurt de metershoge muren van mais één voor één weer verdwijnen. Het mooie achtergelegen Drentse landschap wordt weer zichtbaar.

De aanblik van de kale akkers met daarop stoppels van gehakselde mais maakt me – hoe gek dat misschien ook klinkt – vrolijk. Dat komt deels door jeugdsentiment: als kind was de oogsttijd er namelijk één waarin ik vaak met m’n vader mee mocht rijden op de trekker. Maar het komt ook door de teruggekeerde weidsheid van het landschap. Weidsheid die extra wordt benadrukt door de strakke lange, rechte lijnen van de stoppels. Weidsheid die een gevoel van ruimte geeft: ruimte om te ademen, te bewegen, te kijken naar wat aan (en achter?) de horizon ligt. En het komt omdat “de oogst” mij aanzet om te reflecteren op mijn eigen oogst van het afgelopen jaar. Niet de oogst uit de kas, maar een immateriële oogst van persoonlijke groei en ontwikkeling.

Ruimte voor groei en ontwikkeling

Dit jaar heb ik een rijke oogst. Eén die groot genoeg is om moeiteloos de winter door te komen. De winter is voor mij en vele anderen een periode van stilte en introspectie. En daar heb ik de oogst van het afgelopen jaar bij nodig. Als voedingsbron voor sudderende gedachten en sluimerende plannen voor volgend jaar. Mijn oogst is grotendeels herleidbaar tot één zaadje dat ik in het voorjaar plantte: De Wildeman. Het was mijn wens dat het zaadje zou uitgroeien tot platform om andere mannen te helpen met zelfzorg, zodat zij het beste uit zichzelf kunnen halen. Niet gedreven door competitie of haantjesgedrag, maar door liefde en innerlijk leiderschap.

De Wildeman is nog lang niet volgroeid. Maar toch pluk ik in dit oogstseizoen al verschillende vruchten. Het belangrijkste wat ik oogst is dankbaarheid. Dankbaarheid voor de durf en kracht om De Wildeman te starten. Dankbaarheid voor de vreugde en energie die het werken aan De Wildeman mij geeft. Dankbaarheid voor de mooie krachtige mannen die ik het afgelopen jaar heb leren kennen met elk een eigen achtergrond en verhaal maar ook allen de wil om zichzelf te ontwikkelen en vóóruit te helpen. Dankbaarheid om kwetsbaarheid om te zetten in kracht, waardoor ik uitdagingen niet langer uit de weg ga maar aangrijp als vertrekpunt voor groei. Dankbaarheid dat ik mijzelf scherphoud en telkens weer centraal stel wie ik in dit leven wil zijn.

Ook oogst ik ambitie: de ambitie om nog beter voor De Wildeman te zorgen zodat deze dóór kan groeien. Door er meer tijd voor vrij te maken. Door meer kennis en skills op te doen die ik kan gebruiken om andere mannen te helpen. Ambitie om mijn boodschap die verlichting en succes kan brengen voor elke man verder uit te dragen. Ambitie om mooie nieuwe mensen te leren kennen die mij kunnen helpen om mijn missie tot een succesvolle te maken.

Het wordt een mooie winter 🙂

Ik nodig je graag uit om te delen wat jij gaat oogsten dit jaar. Wat heb je geleerd of ervaren waar je dankbaar voor bent? Of misschien heb je wel dingen gedaan of meegemaakt die minder leuk waren maar die óók als vertrekpunt kunnen dienen voor verdere groei. Vind je het lastig om te voelen wat jij dit jaar te oogsten hebt? En jou dat verder gaat brengen? Zoek rust en verstilling. Zorg goed voor je lijf en geest en praat er over met andere mannen. Ik help je in elk geval graag. De Wildeman biedt een scala aan mogelijkheden voor mannen om vanuit introspectie te werken aan lijf en geest, verbinding met anderen en daarmee uiteindelijk te zorgen voor groei en succes. Zo ben je de laatste vrijdag van de maand welkom voor de mannencirkel, de eerste zondag van de maand voor de kickstart en jaarrond op afspraak voor het mannenretreat of een programma op maat.

Vind je deze blog leuk? Abonneer je dan zodat je een melding krijgt als er een nieuwe blog klaarstaat. En wist je dat je De Wildeman kunt volgen op Facebook (@@dewildemancoach) en Instagram (Wildeman_14)?

Camouflage

mannencoach, mannenwerk, Drenthe, Dwingeloo

Vanochtend heb ik mijzelf een groot cadeau gedaan door ze eindelijk te kopen. Een paar Zweedse klompen. Een soort kruising tussen gewone houten klompen en Crocs (foto onderaan deze blog…). Praktisch, degelijk en prima om even aan te schieten voor één van de vele klussen hier op de boerderij. Maar ook: foeilelijk en zeker niet cool! Hoewel ik ze als kind ook jarenlang heb gedragen, kwam er daarna een periode waarin Zweedse klompen voor mij een no go werden. Liever nog liep ik op hippe sneakers door de bagger. Bij het schrijven van deze blog ontlokt dat bij mijzelf een glimlach: waar maakte ik me nou zo druk om? Maar zoals met veel dingen waarover ik schrijf komt dat inzicht pas jaren later nu al ik grote stappen heb gezet in mijn persoonlijke ontwikkeling.

De Zweedse klompen vertegenwoordigden daarbij iets groters. Het ging natuurlijk niet écht om die klompen. Het ging over het maskeren van onzekerheid en onvrede. De onzekerheid van een (jonge)man die, gevoed door ervaringen (pesten, eenzaamheid), overtuigingen en een voortdurende stroom prikkels van buitenaf zichzelf niet cool en mans vond. De “oplossing” werd jarenlang gevonden in zaken die in mijn ogen gaaf en mannelijk gevonden werden. Onverschilligheid, sarcastische grappen, roken en teveel drinken tijdens het uitgaan.

Nu weet ik dat het maskeren van onvrede en onzekerheid niet alleen héél veel kostbare energie kost, maar ook gedoemd is om te mislukken. Natuurlijk werd ik niet werkelijk méér gewaardeerd of aantrekkelijker gevonden door deze camouflage-act. Hooguit ijdel, vermakelijk of juist afstandelijk en onpeilbaar. Als tiener, student en ook nog een hele tijd daarna had ik dat echter niet in de gaten. Ik was vaak teleurgesteld en vol zelfverwijt dat ik ondanks al mijn “inspanningen” maar niet de populaire jongen werd.

Voor mij kwam het omslagpunt toen ik na jarenlang worstelen serieus met mijzelf aan de slag ging: coaching, mannencirkels, workshops en ook heel veel ruimte voor verstilling en reflectie. Van verharding naar mildheid. Van buiten naar binnen. Van kantoortuin naar eigen baas en veel naar buiten. Van ongezond naar gezond. Onvrede en ongemak niet meer camoufleren maar aankijken en onderzoeken. En daarna kwam de weg omhoog.

Sinds ik mijzelf de moeite waard ben gaan vinden om – soms letterlijk – in te investeren, ervaar ik veel meer geluk zowel immaterieel als materieel. Ik ben meer in balans, ervaar eigenaarschap over mijn leven, voel me fitter dan ooit en run een succesvol bedrijf. En vanuit die mindset draait het niet meer om wat anderen cool zouden vinden, maar om wat voor mij werkelijk belangrijk is. Zoals praktisch schoeisel dat ook vies mag worden, hoe onooglijk ook 🙂

 

Maak jij het jezelf moeilijker dan nodig door vooral af te stemmen op de buitenwereld? Lukt het je niet om vanuit rust en zelfacceptatie te ontdekken wat je werkelijk drijft? Wil je graag “mannelijk” en succesvol zijn, maar ren je jezelf daarin totaal voorbij? Lukt het niet om met anderen te “connecten” omdat je niet je ware zelf laat zien? Ben je ondernemer maar lekt er te veel kostbare energieweg uit je onderneming omdat je vooral met je eigen sores bezig bent? Dan gun ik jou óók die weg omhoog! De Wildeman biedt verschillende activiteiten om je daarbij te helpen. Alleen of met andere mannen. Laagdrempelig of juist intensief. Kijk bijvoorbeeld eens bij de mannencirkel, de kickstart of de nieuwe all in retreat! Of neem contact op, ik denk graag met je mee voor een activiteit of programma op maat.

Vind je het leuk om De Wildeman te volgen op sociale media? Zoek op Facebook naar @@dewildemancoach of op Instagram naar wildeman_14. Lees je mijn blog graag? Deel deze vooral met anderen die het misschien leuk vinden. Je kunt je ook deze blog-serie ook volgen.

Hoe verder, hoe beter

In de zomervakantie gaan veel mensen op reis. Ook ik ben met mijn gezin op reis geweest. We hebben het heerlijk gehad: we hebben op het strand gelegen, in de zee gezwommen, prachtige natuur gezien en heerlijk gegeten. En dat “gewoon” op Texel op slechts 2 uurtje rijden van ons huis.

Tot enkele jaren geleden had ik een weekje naar de Wadden waarschijnlijk geen reis durven noemen. Voor mij was reizen destijds de ultieme vorm van escapisme: een mogelijkheid om het alledaagse leven te ontvluchten. En daarbij gold nou eenmaal ‘hoe verder, hoe beter’ (en gaver). Ik heb jaren gehad waarin ik terugkwam van wintersport om meteen te vertrekken voor een vliegvakantie naar de zon of een stedentrip. Ik waande me dan een paar weken een echte jetsetter. Een man van de wereld. Vrij en blij. Heel anders dan mijn saaie, dagelijks leven op kantoor waarin ik vooral veel ongemak, machteloosheid en verveling ervaarde.

Zo was reizen geen ontspannen tijdverdrijf maar een bloedserieuze business waar ik de lat bovendien steeds hoger legde. Een business waarin ik kon slagen of falen. Ik hield mijzelf voor dat mijn leven pas écht geslaagd zou zijn met een jaarlijkse trip naar een tropische bestemming of een mondain wintersportoord. Daarbij vergat ik gemakshalve alle prachtige dingen die zich – ook toen al – recht onder mijn neus bevonden en focuste vooral op wat anderen deden. Dat mijn omgeving destijds vooral bestond uit jonge ambitieuze young professionals zonder kinderen maar mét een goed salaris hielp daarbij niet. Sociale media deed de rest: in mijn beleving leek het wel alsof iedereen altijd maar op reis was en daar de coolste dingen deed.

Gelukkig is er de laatste jaren een kentering ontstaan. Ik zie nu dat reizen voor mij vooral een doekje voor het bloeden was. Een kortstondige afleiding om niet stil te hoeven staan bij oud en nieuw zeer. Een variant op drank, drugs of het binge watchen van series. Dat ik dit nu zie betekent niet dat ik nooit meer op reis wil naar verre oorden – ik ben ook maar een mens met een aangeboren nieuwsgierigheid naar de wereld – maar wel dat veel en ver reizen voor mij geen voorwaarde meer is om gelukkig te zijn. En ook hoef ik mijn gevoel van eigenwaarde er niet meer mede aan te ontlenen. En uiteraard is minder ver en vaak reizen ook goed voor mijn ecologische voetafdruk. Meer dan ooit voel ik immers de noodzaak om de aarde te beschermen.

Om dit bereiken ben ik vooral op reis gegaan in mijzelf. Het was een moeilijke reis. Eén naar oude pijn, niet-helpende patronen en gedachtes en een gebrek aan vitaliteit. Coaching, ademhalingstechnieken, mediteren, sporten en heel veel buiten zijn in de natuur hielpen mij echter die reis in mijzelf te voltooien. En hoewel ik nog lang niet klaar ben met reizen in mijzelf (wie wel?) heeft het mij al heel veel gebracht. Ik voel me fitter, vrijer en onbevangener dan ooit. En kan dus weer intens genieten van “slechts” een weekje op een Waddeneiland 🙂

Voor een prachtige zonsondergang aan het strand hoef je zeker niet ver weg 🙂

Is reizen voor jou een manier om te ontsnappen aan een dagelijkse realiteit waar je niet blij mee bent? Heb je het hele jaar door weinig energie, behalve wanneer je een reisje mag maken? Of voel jezelf pas goed genoeg als je een mooie reis maakt (of dure kleding draagt, een gave auto rijdt etc.) Gun jezelf dan een innerlijke reis, ga aan de slag met datgene wat je dwarszit (oude pijn, negatieve overtuigingen, fysiek ongemak) en zorg zo voor vrede in en met jezelf. Dan is het altijd een beetje vakantie. De Wildeman helpt je graag. Eén op één of in een groepje met andere fijne mannen. Er zijn diverse activiteiten waarvoor ik je van harte uitnodig, zoals de maandelijkse mannencirkel of de kickstart. En over reizen gesproken: wist je dat je sinds kort ook een heerlijke driedaagse mannenretreat op het erf van De Wildeman in Drenthe kan boeken 😉 Neem gerust contact op!

Vind je het leuk om De Wildeman te volgen op sociale media? Zoek op Facebook naar @@dewildemancoach of op Instagram naar wildeman_14.

Storm

Ik houd erg van zomerdagen. Van die dagen waarop het ´s nachts eerst flink afkoelt, er ´s ochtends dauw op het gras ligt zodat ik natte voeten krijg als ik een rondje over het erf maak en er de rest van de dag in de stralende zon buiten gegeten, gedronken en gewerkt kan worden. Het liefste sluit ik zulke dagen af met een barbecue, een biertje en daarna een kampvuur. Maar zomerdagen eindigen uiteindelijk ook vaak met regen en onweer. Zo ook deze week. Na een paar mooie en warme dagen stroomde gisteravond de regen langs de ramen, woei de wind om het huis en was de lucht donker en vol met donder en bliksem.

Niet alleen in de buitenwereld kunnen we noodweer ervaren. Ook in onze binnenwereld kan het flink stormen. Een paar dagen geleden ging het in mij flink tekeer en dreigde ik één van mijn eigen mantra’s – neem veel rust en wees lief en mild voor jezelf – te vergeten. In de periode ervoor had ik dagen achter elkaar hard gewerkt en weinig rust genomen. Ik had mooie dingen bereikt, zoals een nieuwe klus voor The Mindful Lawyer, maar was ook erg moe. Ik ging te laat naar bed en vroeg weer op. De weekenden zaten vaak vol met dans- / eindvoorstellingen van de kinderen, uitjes en klussen op het erf. Tijd voor verstilling, introspectie en fijne oefeningen nam ik te weinig.

Toen we het afgelopen weekend bezoek ontvingen en wederom een vol programma hadden merkte ik dan ook dat ik te lang over mijn grenzen heen was gegaan. Ik had geen fut meer om te relativeren, geen zelfspot en ook geen zin om met het bezoek op te trekken. Oude, belemmerende patronen en onzekerheid staken weer de kop op omdat ik geen energie meer had om zelfzorg te organiseren. M’n brein stond in overdrive en ik kon slechts nog malen.

Gelukkig bood ook toen de natuur een vangnet. Ik maakte alleen een wandeling over de heide vlakbij ons huis. En daar midden op de vlakte ben ik een half uur letterlijk stil gaan staan. En hoewel de storm in mijn hoofd niet meteen voorbij was, werd deze wel snel minder. En dat enkel door even uit mijn drukke leven te stappen, de stilte op te zoeken en alleen maar te voelen, niet alleen m’n lijf maar ook de elementen, te luisteren en te kijken naar de schoonheid om mij heen. Eenmaal thuis dook ik op tijd mijn bed in en dag erna voelde ik me stukken beter en had ik weer energie om te creëren – ik maakte met stenen een bak voor kruiden -, te lachen en contact aan te gaan met de mensen om heen.

Voor mij is deze week eens te meer duidelijk geworden dat mijn missie om andere mannen te helpen aan zelfzorg te doen een hele belangrijke is. “Wij” mannen zijn vaak doeners, doorzetters en zien onszelf vaak als provider. Als de sterke schouders waar soms een heel gezin op rust. Maar dat lukt alleen als we eerst en vooral goed voor onszelf zorgen. En dat gaat verder dan op tijd eten en drinken en ‘s ochtends een schone onderbroek aantrekken. Het gaat ook over balans, over aandacht, fysieke fitheid, het bewaken van grenzen en op tijd terugtrekken om even helemaal niets te doen. En soms is dan een kleine terugslag niet erg, maar zelfs een welkome reminder.

En na een storm komt vaak een fris nieuw begin: alles is even opgeschud, afgestoft en schoongespoeld. Klaar voor nieuw groei. Zowel buiten onszelf, als in onszelf.

Loop jij jezelf voorbij? Ervaar je vaak storm in jezelf? Waardoor je niet de man bent die je graag wilt zijn (energiek, geduldig, liefdevol etc.)? Ik help je graag op weg! Met mooie maandelijkse activiteiten zoals de mannencirkel of de kickstart. Of een programma op maat (yoga, lichaamswerk, sporten, tuinieren, baden in natuurwater etc.). Mijn erf staat voor je open! Wist je dat je sinds kort – in combinatie met een programma op maat – ook ook kunt blijven overnachten in een fijn gastenverblijf? Ideaal als cadeau aan jezelf om weer op te laden, de weg naar binnen te vinden en vooral heel goed voor jezelf te zorgen. Neem gerust contact op voor meer informatie. Man, kom buiten spelen!

Een oplichtende hemel tijdens en blije honden na de storm 🙂

Magie

Vaak schrijf ik in deze blog over de helende werking van de natuur en lichaamsbeweging. Maar ook het prikkelen van je fantasie en je als een kind overgeven aan spel en magie maakt je vrolijker en vitaler. Dat bleek ook toen er vorige week een sprookjesfestival werd gehouden in de omgeving van mijn huis. In verschillende tuinen waren theatervoorstellingen voor kinderen. Mijn zoon had een prachtige rol in de openingsvoorstelling. Het was super fijn om te zien hoe onbevangen hij en de andere kinderen opgingen in het spel.

Na de openingsvoorstelling bezochten wij met ons gezin één van de voorstellingen. Een verhalenverteller vertelde in een bostheater een sprookje van Hans Christian Andersen. En tot mijn vreugde waren het niet alleen de kinderen die volledig opgingen in het verhaal, óók de aanwezige vaders (en moeders) zag ik genieten, aandachtig luisteren en met een glimlach weggaan. Het zette mij aan het denken: waarom hebben we als volwassenen vaak een excuus – zoals een uitje met de kinderen, films, games – of excessen (drank, drugs) nodig om als een kind op te gaan in onze fantasie? Om te genieten van dingen die “toch nooit kunnen”, zoals we onszelf én onze omgeving vaak voorhouden.

Zeker bij mannen overheerst naarmate “we” ouder worden vaak het serieuze. Het leven is niet langer magisch en vol kansen, maar draait generaliserend gezegd om het elimineren van risico’s, het creëren van zekerheid, het ophouden van een zekere schijn, een betere plek op de apenrots en vooral om als sterk, serieus en “mannelijk” gezien te worden. Pogingen om wat fantasierijker of excentrieker door het leven te gaan worden, buiten evenementen als carnaval of het EK-voetbal, door onze omgeving vaak niet begrepen en doorgaans als vrouwelijk afgedaan wat tot schaamte kan leiden. En dat is zonde want we hebben ook het vrouwelijke nodig om als man compleet te zijn (yin / yang).

Ook wij mannen hebben fantasie en lichtheid nodig. Een sparkle. Creativiteit en humor. Dromen en verlangens, hoe irreëel ze misschien ook lijken. Het voedt ons met energie, met creatiekracht. En met trots en vervulling als uit onze fantasie toch iets moois ontstaat. En met weerbaarheid als het even tegenzit, want wie altijd maar stoer en serieus is kan vaak maar moeilijk overweg met tegenslag.

Dus laten we vooral het kind in onszelf koesteren, aandacht geven en verzekeren dat het het helemaal prima is om ook als grote kerel nog onbevangen te spelen en dansend door het leven te gaan. Ik ben ervan overtuigd dat onder die vele lagen serieus- en zogenaamd “echte” mannelijkheid nog heel veel gave creatieve kracht en fantasie verschillen zit die de wereld hard nodig heeft.

Met de Wildeman bied ik een klimaat waarin ruimte voor vreugde en creativiteit kan ontstaan. Een veilige, verstilde omgeving waarin ruimte is voor fantasie, magie en waarin je jouw creatiekracht kan aanspreken vanuit zelfliefde. En één waarin mannen elkaar niet beconcurreren en naar beneden halen, maar stimuleren om het beste van zichzelf te geven. Bijvoorbeeld tijdens de maandelijkse kickstart of de mannencirkel. Maar ook stel ik mijn erf graag open voor programma’s op maat of om mannen de gelegenheid te bieden in alle rust en middenin de natuur te werken aan hun levenskracht door creativiteit en sportiviteit. Van een uurtje tot enkele dagen. Er is veel mogelijk. Neem gerust contact op.

Wist je dat je De Wildeman ook kunt volgen op Facebook (@@dewildemandrenthe) en Instagram (wildeman_14)?

Ps. het sprookjestuinenfestival gaat op 16 en 17 juli a.s. nog een keer op herhaling 🙂

yin en yang?

Prikkels

Tot enkele jaren geleden keek ik ‘s avonds het journaal. Ik zei tegen mezelf dat het belangrijk was om te weten wat er allemaal gaande was in de wereld. Daarnaast las ik vaak de krant en bezocht ik veel nieuwssites. Dat de actualiteit vaak een aaneenschakeling van ellende was (oorlog, natuurrampen, konkelende politici, kijvende “bekende” Nederlanders enzovoorts) was geen reden om het nieuws niet te volgen. Ik kon me eigenlijk niet goed voorstellen dat je de toestand in de wereld niet op de voet zou volgen. Goed voor je algemene ontwikkeling, toch?

Al die jaren dompelde ik mijzelf dagelijks onder in de wereld van anderen. Met de komst van de smartphone werd het alleen maar meer: ik stond op met de buitenwereld en ging ermee naar bed. Geen moment stond ik erbij stil dat ik mijzelf elke dag blootstelde aan een gigantische hoeveelheid vervuilende prikkels. Prikkels die bovendien veelal doelbewust door de zenders over ons worden uitgestort om onze aandacht vast te houden, ons juist af te leiden en onwetend te houden of gedrag uit te lokken door in te spelen op angst en onzekerheid (“Houd afstand, anders word je ziek!” “Het leven wordt nóg duurder”, “Na de reclame gaan we verder…”).

Door alles wat ik zag en hoorde piekerde en maalde ik veel. Dit kostte kostbare energie die ik eigenlijk nodig had voor mijn gezin, carrière en hobby’s. Een groot deel van de berichten die ik tot mij nam voedde vooral een sluimerend gevoel van onbehagen en leidde tot vermoeidheid. En om te ontsnappen aan dat nare gevoel zocht ik de oplossing vaak in nog meer prikkels zoals tv-kijken of muziek luisteren.

Achteraf bezien is het niet verwonderlijk dat ik vaak prikkelbaar was. Ik verspeelde een groot deel van mijn energie aan onbelangrijke zaken en voelde me mede daardoor vaak tekortschieten als man, echtgenoot en vader. Want energie is natuurlijk niet eindeloos en elke dag opnieuw zul je moeten bepalen waar je jouw energie die dag aan besteed.

Toen ik een paar jaar geleden voor het eerst deelnam aan een mannenweekend en mijn telefoon – vrijwillig – twee volle dagen uit stond, bleek het echter ook mogelijk om te ontprikkelen. Zonder de stortvloed aan berichten uit de buitenwereld, kwam ik veel meer toe aan het ontdekken van mijn binnenwereld. In plaats van afleiding en verdoving was er ruimte voor verstilling en introspectie. Na twee dagen zonder telefoon en veelal buiten te hebben doorgebracht voelde ik me mild en ontspannen.

Sindsdien is ontprikkeling voor mij een essentieel onderdeel van zelfzorg, net als gezonde voeding, lichaamswerk, yoga en sport. Zeker tijdens de pandemie heb ik ervaren dat het helpt om mijzelf niet voortdurend bloot te stellen aan de angst en negatieve energie die media dagelijks verspreiden. Als ik nu het nieuws volg of op sociale media kijk is dat een bewuste keuze en niet langer een automatisme of een vorm van afleiding. Ook ben ik zoveel mogelijk buiten waar de fluitende vogels en het ruizen van de wind de voornaamste prikkels vormen. En van die prikkels krijg ik nooit genoeg.

Voel jij je vaak overprikkeld of gejaagd? Heb je weinig fut maar breng je tegelijkertijd wel veel tijd door op je smartphone of met streamingsdiensten? En gaat dit ten koste van levensvreugde, van zelfontwikkeling en tijd voor diegenen en die dingen die je dierbaar zijn? Kom dan buitenspelen met De Wildeman! Ik neem je mee de natuur in en geef je handvatten (bijv. meditaties, lichaamswerk en/of ademhalingsoefeningen) waarmee jij kunt beginnen met ontprikkelen en weer regie neemt over jouw welzijn. Een fijne mogelijkheid hiervoor is de maandelijkse kickstart. 12 juni is de volgende. Ben je erbij?

Het ruizen van de wind laat zich moeilijk fotograferen, maar deze berm met margrieten geeft een mooie impressie 🙂

Wist je dat je De Wildeman ook kunt volgen op Facebook (@dewildemandrenthe) en Instagram (wildeman_14)?

Overtuiging

Lange tijd vond ik mijzelf niet handig. Dat begon al heel jong toen ik, opgroeiend in een boerenfamilie vol mannen met “handige handjes”, andere interesses bleek te hebben. Als dromerig en fantasierijk kind verzon ik al schommelend of rijdend op de skelter liever verhalen. Daar waar mijn broer, neven en buurjongens met gereedschap erop uittrokken om hutten te bouwen, maakte ik in mijn hoofd complete boeken en films. Al snel kleefde aan mij het imago van “de intellectueel”; iemand die stil, belezen maar in elk geval niet handig was. Die boodschap heeft zich jarenlang herhaald en werd – ook voor mij – de waarheid, een overtuiging.

Als student op kamers kon ik niet langer automatisch meeliften op de handigheid van anderen om mij heen. Hoewel mijn vader altijd klaarstond om te helpen, maakten afstand en tijd dat ik af en toe toch echt zélf in actie moest komen. Een lekke fietsband of een op hol geslagen rookmelder verdroegen nou eenmaal geen uitstel. Dit gold ook toen ik na mijn studie met grotere “problemen” te maken kreeg, zoals een auto met een klapband, een verstopte vaatwasser of een nieuwe lamp die nog opgehangen moest worden. Mijn vaste reactie was dan: “Ik ben niet handig. Ik kan dit niet.” Klusjesmannen en fietsenmakers hebben dan ook een tijdlang goed aan mij verdiend.

Maar het uit handen geven van klussen zorgde zelden voor tevredenheid: steeds vaker overheerste er schaamte. Ik moest dit zelf kunnen. Het was toch echt niet mannelijk om alles maar uit handen te geven? Ik wist niet beter of de mannen om mij heen konden dit zelf. En ook in de maatschappij leek de handige, zelfredzame man steevast de meeste waardering te krijgen. Ik voelde me steeds ongemakkelijker en kreeg last van stress als ik een andere man om hulp moest vragen. Het ging al lang niet meer om de klusjes – die waren in basis vaak onbeduidend – het ging om de achterliggende overtuiging. Ik vond mijzelf minder mans.

Pas nadat ik de dertig al lang gepasseerd was, heb ik de handvatten gevonden om succesvol met deze belemmerende overtuiging af te rekenen. Eens te meer bleken rust en verstilling cruciaal te zijn om oude patronen te doorbreken. Daar waar stress en ongemak ontstaan vanwege een negatieve overtuiging helpt het niet om telkens te door te hollen naar de snelle oplossing en het echte probleem, de overtuiging, uit de weg te gaan. Wat wel helpt is alles uit je handen laten vallen, de angst aankijken, hem te omarmen en te observeren. Hierna kunnen ontspanning en zelfvertrouwen ontstaan om te onderzoeken of de overtuiging die je dwars zit wel juist is (spoiler alert: in 99,9% van de gevallen niet).

Toen ik recent voor het eerst met mijn kinderen én gereedschap een hut van pallets had gebouwd, was voor mij duidelijk dat de overtuiging uit mijn jeugd nu écht verleden tijd is. Ik ben niet meer of minder mans dan anderen, Tegenwoordig draai ik mijn hand niet meer om voor klusjes op en rond het erf van De Wildeman. Op een hobbyboerderij is ook altijd wel wat te doen. Zo repareerde ik het hek rond onze geitenweide, de afrastering van de paarden en ik bouwde een kippenren. En mocht het mijzelf toch niet lukken, dan ben ik mild voor mijzelf en schakel ik zonder schaamte een hulplijn in.

Heb jij ook overtuigingen die je dwars zitten en waar je graag mee wilt afrekenen, zodat je speelser en ongecompliceerder door het leven kan? De Wildeman helpt je graag op weg met inspirerende activiteiten. Zoals de kickstart in de Drentse natuur die jou de tools geeft om te ontprikkelen, te verstillen en op te laden zodat je de kracht en de ruimte voelt om met je negatieve overtuiging af te rekenen. Of de maandelijkse mannencirkel, waarin thema’s als “echte” mannelijkheid en onzekerheid daarover volop aandacht mogen krijgen.

Het eindresultaat 🙂

Verbinding

Morgen is het moederdag. Sinds ik zelf vader ben heeft deze dag extra betekenis. Ik geef niet alleen speciale aandacht de vrouw die mij het leven schonk, maar ook aan mijn lief, de moeder van onze prachtige kinderen. Het is een dag om dankbaar te zijn voor haar steun en zorg. Op momenten waarop ik het moeilijk heb rent zij hier in huis onvermoeibaar de gaten dicht. Vol levensenergie, mildheid en wijze raad.

Het belangrijkste wat ik van mijn vrouw heb geleerd is dat échte verbinding met een ander mens eerst vraagt om een goede band met jezelf. Als je niet aan jezelf kunt geven, is het ook moeilijk om anderen iets te gunnen. Als je jezelf niets waard vindt, is het makkelijk om je omgeving naar beneden te halen of anderen juist onnodig op te hemelen. En sta je zelf onder spanning en stress, dan lijden degenen die je het meest dierbaar zijn mee. En dat is zonde: ik heb ervaren dat het leven veel fijner wordt als je beseft dat je helemaal goed bent zoals je bent.

Zelfacceptatie en uiteindelijk zelfliefde vergen veel werk. Niet buffelen voor een promotie, extra omzet of een gelikt imago maken het verschil, maar juist kwetsbaarheid, stilstaan, invoelen op oude overtuigingen en pijn zodat heling kan ontstaan. Niet toegeven aan vluchtgedrag en afleiding die kortstondig plezier oplevert. En je mag vooral heel erg mild zijn voor jezelf, iets wat mannen niet per se aangeleerd krijgen. Vermannen, flink zijn, de blik naar buiten richten en dóór gaan is voor mannen ook anno 2022 nog vaak het devies.

Ik denk echter dat veel mannen echte verbinding willen met zichzelf en anderen. Maar ook dat zij opzien tegen de hobbelige weg ernaar toe. Laten we het daarom samen doen, als mannen onder elkaar, zodat we de band met onszelf herstellen. Vandaar uit ontstaat er ruimte om écht en onbevangen te verbinden met de rest van de wereld.

Wil jij ook aan de band met jezelf werken en lijkt het je fijn om daarbij gedragen te worden door andere mannen met dezelfde wensen? De Wildeman organiseert mooie activiteiten die je op weg helpen. Buiten in de natuur en met genoeg ruimte voor luchtigheid. Zoals de Mannencirkel: 27 mei a.s. is er weer één. Of het Reconnect with Nature weekend van 20 t/m 22 mei van Blauwbloem in samenwerking met Loving Nature. En tot slot: vergeet niet de belangrijkste vrouw(en) in je leven morgen even een onbespoten bloemetje te brengen 🙂